Oude liefde roest niet

Als kind kon je me bijna uittekenen met potlood en papier (of kleurboek en stiften). Ik was heel vaak aan het tekenen of kleuren. Op de middelbare school behoorde ik tot de eerste 'lichting' die tekenen als eindexamenvak kon kiezen en dat heb ik ook gedaan. Ik twijfelde eigenlijk of ik dat wel moest kiezen, maar toen de decaan me vertelde dat hij van de leraar tekenen had gehoord dat die hoopte dat ik tekenen zou kiezen, was ik om.

Wat me als -grappige- herinnering is bijgebleven, is dat veel van mijn jaargenoten voor tekenen kozen omdat ze dachten dat dat 'lekker makkelijk, beetje tekenen' zou zijn. Niets was minder waar. Naast 'praktijktekenen' kregen we namelijk ook kunstgeschiedenis en dat meerdere keren per week. Ik vond dat interessant, net als een paar andere klasgenoten, maar we waren met een klein groepje geïnteresseerden.

We hadden het geluk dat de dierentuin in Emmen vlakbij onze school was. Al vanaf mijn brugklasjaar gingen we regelmatig gewapend met tekenbord, papier en potlood de dierentuin in. Omdat ik als kind veel dieren heb getekend, kostte me het niet veel moeite om de omtrek van een dier te tekenen. Dit hadden mijn klasgenoten trouwens snel in de gaten. Regelmatig kreeg ik de vraag: "Corine, kun jij even de omtrek voor me tekenen? Dan doe ik de rest zelf." Ik was de beroerdste niet en deed graag iemand een plezier. Commentaar van de leraar tekenen als we terug waren in de klas: "Corine heeft het weer druk gehad vandaag..." Blijkbaar heb ik een herkenbare tekenstijl.

Eenmaal van de middelbare school af en druk studerende, zakte het tekenen steeds verder naar de achtergrond. Tot ik dat helemaal niet meer deed. Maar ik miste het ook niet echt, want er was zoveel nieuws te beleven en te ontdekken.

In 1995 verhuisde ik naar Zwolle. Om mensen te leren kennen ging ik een cursus schilderen en tekenen volgen. Die cursus heeft me inderdaad een goede vriendin opgeleverd. Maar ook de liefde voor tekenen met pastelkrijt aangewakkerd. Acrylverf is niet zo mijn 'ding', maar aquarelleren weer wel.

Na een aantal jaren cursussen gevolgd te hebben (die me nog een vriendin opleverde) vond ik het welletjes. Dat kwam ook omdat de tekendocent steeds vagere tekeningen ging maken en ook wilde dat wij dat gingen doen. Nee, bedankt.

Abstract tekenen of schilderen, daar kan ik niks mee. Ik teken liever wat ik zie (of wat ik bedenk) en dat is toch meestal wel realistisch. Dus het tekenen verdween opnieuw naar de achtergrond.

Blad van klimop (c) 2016 Corine Wubs

Tot het moment dat ik voor de lol eens aan het 'bladeren' was op Marktplaats. Een andere jeugdliefde heb ik al een tijdje geleden weer opgepakt: kleuren in kleurboeken. (Tegenwoordig heb je geweldig mooie kleurboeken voor volwassenen.) Ik was het aanbod van de categorie tekenen aan het bekijken en kwam een advertentie tegen voor een online cursus botanisch tekenen! Als er iets is dat ik graag wil leren is het dat wel, dus ik zocht contact met degene die de cursus aanbood en voor ik het wist was ik terug op een vertrouwde plek: tekenen. Ik heb net de laatste opdracht van de tweede les opgestuurd...

Nectarine (c) 2016 Corine Wubs

Oude liefde roest dus echt niet in mijn geval.

Eindelijk op mijn plek

Ik had me nog zo voorgenomen vaker een blog te schrijven, maar ik zou mezelf nu onderhand genoeg moeten kennen om te weten dat de wil er wel is, maar de uitvoering vaak te wensen overlaat.

Maar ik ben er weer! Na alle perikelen op het werk, de plekken waar ik tijdelijk heb meegedraaid en vervolgens te horen kreeg dat ze 'mij graag willen hebben, maar dat er geen uren voor mij zijn', kan ik nu zeggen dat ik toch eindelijk op mijn plekje terecht ben gekomen.

Toegegeven, dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Vooral in het begin worstelde ik met mijn nieuwe takenpakket. Voor het eerst in mijn leven dossierwerk doen als (subsidie)adviseur voor een regeling.  Sowieso heb ik nog nooit eerder gewerkt als subsidieadviseur, dus het is een heel nieuw terrein om te verkennen. En dossierwerk is wel even wat anders dan teksten schrijven of collega's voorzien van informatie waar ze om vragen.

Maar inmiddels zijn we meer dan een half jaar verder en kan ik zeggen dat ik hier wel op mijn plek zit. In februari of maart heb ik besloten dat ik gewoon in het team blijf waar ik een paar jaar geleden geplaatst ben. Mijn zoektocht naar beter bij mij passend werk is ten einde en dat voelt eigenlijk wel goed. Er is een soort van rust over me heen gekomen.

In mijn huidige functie heb ik nog genoeg mogelijkheden om mijn schrijfvaardigheid toe te passen, dus dat is wel leuk. Wat ook leuk is, is een regeling inhoudelijk te leren kennen en ik merk dat ik er al veel meer in thuis ben. Maar dat mag ook wel na ruim een half jaar.

De plekken waar ik ooit heb meegedraaid bestaan niet meer, of zijn aan zoveel veranderingen onderhevig dat je niet weet welke kant het uit gaat. Dus ik vind dat ik wel een goede keus heb gemaakt en dat voelt goed.

Fan van Pinterest

Kennen jullie Pinterest? Pinterest is een virtueel prikbord waar mensen hun leukste herinneringen, mooiste plaatjes en grappigste foto's op 'prikken'. Digitaal prikken dan.

Het voordeel is dat je niet met punaises of andere prikkers in een prikbord prikt, alhoewel dat wel zijn charme heeft natuurlijk. Pinterest schijnt vooral een 'vrouwending' te zijn en ik moet zeggen dat ik inderdaad nog weinig mannen ben tegengekomen met een account op Pinterest.

Zelf heb ik al een aantal jaren een Pinterest-account, maar deed daar niet zoveel bijzonders mee. Tot ik vorige maand ineens 'gegrepen' werd door alle mooie plaatjes die langs kwamen. Ja, dat had iets te maken met kerst in aantocht. En van het een kwam het ander...


In ieder geval kan het aardig 'verslavend' zijn. In mijn vrienden- en kennissenkring ontdekken meer en meer mensen hoe leuk Pinterest eigenlijk is. Ze pinnen lekkere recepten,  de laatste mode, jeugd-herinneringen, sieraden. Alles is mogelijk.

Ik heb nu intussen 18 borden. Een mengelmoes van borden met mijn eigen foto's en die met plaatjes van anderen. Als je een account hebt op Pinterest, kun je heel veel prikborden maken met allerlei thema's die jij interessant vindt. Ook is het mogelijk om andere 'pinners' te volgen

Tot mijn verbazing krijg ik steeds meer volgers en daar was het me eigenlijk niet om te doen. Ik vind het wel leuk moet ik zeggen. Vooral mijn borden 'Fairies' en 'Art Nouveau' zijn populair. Zo heb ik ook een trouwe volger die bijna alle zwart-wit foto's van mijn bord 'Black and white beauties' op een eigen bord pint.

Blijkbaar is auteursrecht nog geen issue, want je pint wel plaatjes van andere mensen. Tot nu toe maakt niemand daar een probleem van. Het wordt natuurlijk een ander verhaal als jij de plaatjes van anderen voor persoonlijk gewin gaat gebruiken. Blijkbaar zijn wij pinners een nette groep mensen, want ik heb nog nooit ergens gelezen dat een pinner werd aangeklaagd vanwege misbruik van andermans afbeeldingen. (of ik heb iets gemist)

Dus 'pinnen' we vrolijk verder met zijn allen!

Neem een kijkje op mijn borden