Vandaag ben ik aan mijn tweede week zomervakantie begonnen, twee van in totaal vier weken! Het is lang geleden dat ik vier weken vakantie heb gehad. Daarvoor moet ik wel even terug in de tijd: 23 jaar geleden om precies te zijn. We waren net verhuisd naar het huis waar we nog steeds wonen. Ik had een extra week vrij om de laatste dingen te kunnen uitpakken in te richten.
Vorige week kon ik al even wennen aan het vakantiegevoel (hoewel het weer daar anders over dacht), maar toch had ik gisteravond nog het gevoel dat ik 'morgen aan het werk moest'. Zo'n zondagavondgevoel.
Ik heb geen hekel aan mijn werk, maar het toont nog maar eens hoe zoiets ingebakken zit.
Ik heb een midweek voor mezelf geboekt in een ontzettend leuk appartement, op een klein kwartier rijden vanaf ons huis, maar wel in het buitengebied. Ik merk wel dat 'men' over het algemeen vreemd opkijkt dat ik zonder mijn man op vakantie ben. Dat vind ik intrigerend, want blijkbaar is dat niet 'normaal'. Of ik krijg te horen dat ze het stoer van me vinden, of goed van mij dat ik zonder man op vakantie ben. Volgens mij moeten we terug naar de vorige eeuw waarin het in de eerste helft van die eeuw gebruikelijk is dat de vrouw in dienst staat van haar man en kinderen. De man was de kostwinner en de vrouw bleef thuis. Punt. Zorgen voor kinderen en het huishouden. Mijn seksegenoten uit die tijd zouden ongetwijfeld hun wijze hoofd schudden als ze zouden vernemen dat ik zonder mijn echtgenoot op stap ben. Daar zouden zij niet eens over nadenken, schande! Je moet thuis voor je man zorgen nadat hij een dag hard heeft gewerkt en hem in de watten leggen en niet flierefluiten. Dat is niet 'gepast'.
De tijden zijn hierin veranderd. Wat mij intrigeert is dat het kennelijk niet raar is dat ik met een vriendin op vakantie ga, maar dat het wel raar is dat ik alleen, zonder man, op vakantie ben. De meest gestelde vraag: ga je ook nog samen op vakantie? Zelfs vanavond nog, toen ik allervriendelijkst werd ontvangen door de gastvrouw. Joeri heeft me vanavond naar mijn appartement gebracht, omdat ik niet alles op mijn fiets mee kon nemen. De fiets is overigens ook mee. En hij wilde graag zien waar ik deze week verblijf.
Even terug naar mijn verwondering: blijkbaar zijn 'we' toch minder geëmancipeerd als ik dacht. Dat je als getrouwde vrouw alleen op vakantie gaat is voor sommige mensen een brug te ver. Natuurlijk zijn er zat alleenstaande vrouwen die op vakantie gaan. Ik laad nu eenmaal heel erg op van alleen-tijd. Lekker dingen doen waar ik zin in heb, zonder huishoudelijke beslommeringen of een huisgenoot. Overigens vindt Joeri een week alleen zijn ook fijn. Wij vinden het heel fijn om samen dingen te doen, maar we doen ook graag dingen zonder elkaar. Dat is een van de redenen dat we het al bijna 30 jaar met elkaar uithouden. 😉
