Top 2000

Terwijl de laatste klanken van 'Orinoco Flow' van Enya wegsterven en het volgende liedje start, geniet ik weer met volle teugen van de jaarlijkse Top 2000-happening op Radio 2 (tegenwoordig NPO 2).

Het leukste aan dit evenement - want dat is het wel voor de vele luisteraars - zijn de muzikale herinneringen die alle liedjes met zich meebrengen. Dat geldt natuurlijk net zo goed voor mij.

In het jaar 2000 begon - toen nog- Radio 2 met dit evenement en het was zo'n succes dat de Top 2000 nu jaarlijks terugkeert. Ergens eind november kan iedereen die dat wil gaan stemmen op liedjes die in de Top 2000 zouden moeten staan.
Ieder jaar weer ontstaat er een discussie over de nummer 1. Meestal is dat 'Bohemian Rhapsody' van Queen, maar dit jaar dus een keertje niet. Bovenaan de lijst staat nu 'Hotel California' van The Eagles. Een paar jaar geleden was het een keer 'Avond' van Boudewijn de Groot. Dit liedje staat nu waarschijnlijk ook in de top tien.

Zelf vind ik het niet leuk om de lijst al helemaal te bekijken, ik laat me liever verrassen. Op dit moment hoor ik 'Don't dream it's over' van Crowded House en dit liedje brengt me direct terug naar het begin van mijn studietijd in Groningen. In die tijd waren cassettebandjes nog erg populair en ik had de originele tape van 'Woodface' gekocht, daar staat dit liedje namelijk op. Dat bandje heeft heel wat uren in mijn cassettedeck doorgebracht. Meezingen lukt ook nog steeds goed qua tekst.

Voorafgaand aan de Top 2000 van NPO 2 start radiozender Radio10 begin december altijd met de Top 4000. Luisteraars kunnen hier ook stemmen op hun favoriete liedjes en maken kans op mooie prijzen en dat is meteen ook het verschil met de Top 2000, daar kun je geen prijzen winnen, de prijs die je krijgt is je favoriete liedje op de radio.

Radio10 startte een paar jaar geleden nog met het uitzenden van de Top 4000 na Sinterklaas (als ik me goed herinner), maar de laatste dagen van hun Top 4000 moesten ze het qua luisteraarsaantallen waarschijnlijk afleggen tegen de Top 2000, daarom denk ik dat Radio10 nu eerder start met uitzenden. De nummer 1 van de Top 4000 wordt dan op 24 december om vijf uur 's middags uitgezonden, de Top 2000 begint op 1e Kerstdag altijd om twaalf uur 's middags. In de Top 4000 van dit jaar was de nummer 1 overigens wel 'Bohemian Rhapsody' van Queen.

Voor de Top 4000 heb ik dit jaar niet gestemd, wel voor de Top 2000. Een aantal van de liedjes waar ik op heb gestemd zijn al langs gekomen op de radio. Een aantal zal ik ook niet gehoord hebben, ik blijf namelijk niet speciaal op om naar de Top 2000 te luisteren (er zijn trouwens luisteraars die dat wel zoveel mogelijk proberen).

Mijn stemlijstje voor 2014 (in willekeurige volgorde):

Caro Emerald - That man
Clannad - Theme from 'Harry's Game'
Queen - '39
Depeche Mode - Enjoy the silence
Chi Coltrane - Go like Elijah
Kadanz - Dagen dat ik je vergeet
Kate Bush - Wuthering Heights
A-ha - The sun always shines on TV
Wings - Mull of Kintyre
Within Temptation - Ice queen
Simply Red - Holding back the years
Duran Duran - Save a prayer
Spandau Ballet - Through the barricades
The Cult - She sells sanctuary
Tears For Fears - Shout!

Inderdaad, veel liedjes uit de jaren '80 van de vorige eeuw, maar ik begon toen pas interesse te tonen voor muziek. Vóór die tijd was het voornamelijk paarden, paardrijden en zwemmen. Met de overstap naar de middelbare school raakte ik ook geïnteresseerd in muziek. Waar ik het eerst fan van was? Van Paul Young. En nee..ik heb niet op hem gestemd dit jaar. Ik vind eigenlijk heel erg veel muziek mooi en mijn lijstje is altijd meteen vol. Wie weet volgend jaar weer Paul?

Nieuwe kansen

Jullie zullen inmiddels (hoop ik?) wel nieuwsgierig zijn naar hoe het nu op mijn werk is. Nou, ik moet zeggen: eigenlijk wel goed! Vorige maand heb ik goede gesprekken gehad met de teammanager waar ik voor werk en mijn leidinggevende over hoe het nu met mijn toekomst gaat worden binnen de organisatie.

Zoals bekend werk ik momenteel als assistent medewerker kennisontwikkeling binnen KK&O team 1 en houd ik me bezig met het beheren van de kennisbank. Dat is een databank waarin de kennis, achtergrondinformatie, werkinstructies etc. worden ingevoerd, aangepast en bijgehouden met betrekking tot de (subsidie)regelingen die mijn werkgever - de overheid - uitvoert. Wij kennismedewerkers moeten ervoor zorgen dat de informatie up to date blijft, omdat deze wordt gebruikt door de collega's die bij de 1e lijn klantcontact onze klanten te woord staan als ze bellen met vragen. (Dat is slechts één deel van het takenpakket)

Dit was in eerste instantie een beetje vrijblijvend als ik het zo mag zeggen, maar we naderen het einde van het jaar alweer en er was nog altijd niet duidelijk waar mijn toekomst zou gaan liggen. Nadat ik duidelijk had aangegeven welke richting ik uit wil, ging het eigenlijk best snel. Ik wil graag aan de slag als medewerker kennisontwikkeling (en dan niet in de assistentrol, maar je moet ergens beginnen).

Om deze functie te kunnen uitoefenen moet ik me eerst op een aantal competenties (o, wat is dat toch een mooi woord!) gaan ontwikkelen. Anders gezegd: ik moet de nodige dingen leren en ontwikkelen om bij mijn einddoel te komen. Er is nu afgesproken dat ik vanaf deze maand en het volgende jaar mijzelf ga ontwikkelen tot een medewerker kennisontwikkeling. Ik wil deze functie graag omdat het een combinatie is van mijn vorige banen: namelijk informatieanalist en webredacteur. In deze functie kan ik beide dingen combineren en ik leer een hele hoop over de regelingen die mijn werkgever uitvoert in opdracht van verschillende ministeries. En dat is een kans die ik niet kan laten lopen.

Dus ik ben nu bezig met een eerste ontwikkeltraject en dat is het herschrijven van brieven die vanuit de regelingen naar klanten worden gestuurd. Is leuk om te doen en ook leerzaam. Ik merk dat ik de meeste dingen toch wel snel oppik. En dat voelt goed.

Ik ben in ieder geval weer een stapje verder bij het doel waar ik naartoe wil werken! Daarnaast ben ik me ook nog steeds aan het oriënteren om iets voor mezelf te beginnen. In eerste instantie naast mijn werk. Maar daarover vertel ik wat meer in een volgend blog: ik ben er namelijk nog niet helemaal uit wat ik wil. Nou ja, eigenlijk wel, maar ik ben twee opties aan het overwegen en weet nog niet precies welke het gaat worden. Lekker vaag, hè?

De vakantie zit erop

We hebben er net drie weken vakantie opzitten, morgen gaan we weer aan het werk. Na mijn vorige blog is er toch weer wat veranderd. Allereerst heb ik eens een paar goede gesprekken gehad met bepaalde mensen (waar ik verder niet over ga uitwijden, want veel mensen kennen de betrokkenen). Wat ik in ieder geval wel kan melden, is dat de deur weer wat verder open staat. In die zin dat ik uitbreiding van mijn takenpakket heb gekregen binnen KK&O. Al die gesprekken heb ik gehad vóór onze vakantie. Dus ik ging met een tevreden gevoel mijn vakantie in.

Morgen ga ik met frisse moed weer aan de slag. Ook ga ik verder met het mobiliteitstraject en ja, ook de drang om voor mezelf te beginnen is er nog steeds en die is eigenlijk nog wat groter geworden. Wat ik wil doen is blijven werken en dan onderzoeken hoe ik mijn eigen bedrijfje ga opstarten. Daarvoor zijn gesprekken met de mobiliteitsadviseur ook wel handig. Maar eerst moet ik me morgen even weer inlezen op het mobiliteitswerkplan dat ik ooit gemaakt heb.

Onze vakantie was heel lekker rustig en dat voornamelijk omdat Joeri de eerste week nogal last had van zijn rug. Gelukkig is dat een stuk beter nu, maar het heeft er wel voor gezorgd dat we helemaal tot rust zijn gekomen. Het weer was erg wisselend, variërend van koud en regenachtig tot tropisch warm. We hebben wat uitstapjes gemaakt, zijn op visite geweest, hebben visite gehad, twee verjaardagen gevierd en ik heb veel in de tuin gedaan. Onze oude kat heeft ontzettend veel dutjes in de tuin gedaan. Die vond het helemaal niet erg dat wij niet weg waren.

Maus is nu 19 jaar en het gaat nog steeds goed met hem. Twee jaar geleden kregen we de diagnose nierfalen (een oude kattenkwaal) en medicijnen voor onze kater. Gemiddelde levensverwachting was 3 maanden, maar we zijn nu twee jaar verder! Hij slaapt heel veel en ook veel dieper dan vroeger, maar dat mag, want het is oud beestje.

Terug bij af

De titel zegt het al: terug bij af. Met andere woorden: ik ben weer mobiliteitskandidaat. Maar eigenlijk is er niets veranderd en ga ik gewoon verder waar ik gebleven ben, vandaar de titel van dit blog.

Zoals ik schreef heb ik na mijn plaatsing bij een subsidieregeling zelf gezorgd voor ander werk. Al aan het begin was tegen mij gezegd dat de kans dat ik een structurele plek (lees: vaste plek) binnen het team waar ik nu tijdelijk klussen voor doe klein zou zijn. Sinds vandaag weet ik nu ook zeker dat ik daar niet kan blijven.

Mijn manager heeft met de teammanager van KK&O gesproken en uit dat gesprek werd duidelijk dat er geen functie op schaal 9-niveau komt waar ik dan eventueel een vaste plek mee zou kunnen krijgen. Er is eventueel alleen plek binnen schaal 10-functies en dat is toch wel te hoog gegrepen voor mij, zo realistisch ben ik wel. Je zou nu kunnen zeggen dat ik dan niet ambitieus genoeg ben. Misschien, maar op mijn tenen moeten lopen om mijn werk goed uit te kunnen voeren lijkt me geen goed idee. Eén keer bijna overspannen is genoeg. Dat overkomt mij geen tweede keer.

Vanmiddag heb ik hierover een gesprek gehad met mijn manager. Voor mij kwam de mededeling dat ik geen structurele plek zou krijgen binnen KK&O niet als een verrassing, voor mijn manager blijkbaar wel. Dat vond ik wel een beetje verrassend eigenlijk. Mijn manager had echt gehoopt dat het zou lukken, dat zei hij ook.

Ik heb weer contact opgenomen met een mobiliteitsadviseur, maar zij is momenteel op vakantie. Dus dat komt dan na die tijd wel. Ik ga zelf ook nog met vakantie. Voorlopig heb ik nog wel genoeg te doen met de tijdelijke klussen waar ik op dit moment mee bezig ben.

Ik heb nu twee jaar ervaring als mobiliteitskandidaat en ik ga dus gewoon verder op de weg die ik twee jaar geleden ben ingeslagen. Hoe dat voelt? Alsof er niets veranderd is in mijn eigen situatie. En je leert er veel van, dus wie weet moet ik dat maar op mijn CV zetten: twee jaar ervaring als mobiliteitskandidaat. :-)

O ja, voor ik het vergeet.. mocht iemand nog een vacature weten voor een ervaren informatiespecialist met webredactie-ervaring... ik hou me aanbevolen.

Wie heeft mijn kaas gepikt?

Zegt de titel van dit blog jullie iets? Het is de titel van een boekje dat gaat over omgaan met veranderingen, zowel op zakelijk als op privégebied. Een aantal jaren geleden heb ik een aantal van deze boekjes besteld voor het APK voor je loopbaan-team op mijn werk. Daarom ken ik de titel. Maar daar wilde ik niet over schrijven.

Afgelopen donderdag heb ik een dag allerlei workshops gevolgd in het kader van 'APK voor je loopbaan'. Ik denk dat het een heel goed ding is om af en toe eens kritisch te kijken naar je huidige loopbaan. Zo van: zit ik nog wel op mijn plek? Kan ik iets doen met de ervaring die ik heb? En zo kan ik nog meer redenen bedenken. Ik heb me opgegeven omdat het me nuttig leek en dat was het ook.

Van tevoren moest je je opgeven voor workshops. Het aanbod was groot, maar helaas zat een aantal van de workshops die ik had willen volgen al volgeboekt toen ik het las op ons intranet. Daarom kon ik een aantal workshops niet volgen en moest ik uitwijken naar andere. Eén daarvan was dus 'Wie heeft mijn kaas gepikt?'
En het was ook meteen de eerste van de dag.

Bij het kennismakingsrondje vertelde iedereen wat over zichzelf en algauw bleek dat al mijn mede workshopdeelnemers daar was omdat ze nu middenin een ingrijpende verandering op werkgebied zaten. Een organisatie werd opgeheven en men moest dus op zoek naar wat anders. Of men was medegedeeld dat men wat anders moest gaan doen (dat laatste kwam me wel heel erg bekend voor).

Voordat ik alle verhalen hoorde vroeg ik mij af waarom ik eigenlijk bij deze workshop zat. Wat mij ter ore kwam waren fasen die ik zelf al doorlopen had op het gebied van verandering. Maar terwijl ik me dat af zat te vragen, kreeg ik ineens het gevoel dat ik juist wél op de goed plek zat. Door mijn ervaring en fasen waar ik zelf al doorheen ben gegaan besefte ik dat ik mijn mede-workshoppers juist verder kon helpen en dat zette het even in een ander daglicht.

We moesten oefeningen doen en met elkaar in gesprek gaan over onze ervaringen met veranderingen. Terwijl ik in gesprek was met degene naast mij, realiseerde ik me ook dat ze in een rouwproces was blijven steken en dit was me bij meer mensen opgevallen. Opmerkingen als: "Normaal kan ik heel goed omgaan met veranderingen." En: "Veranderingen vind ik juist leuk, maar nu is het anders." Waren eerder regel dan uitzondering. Dat zette me aan het denken.

Iedereen die de mededeling krijgt dat er iets ingrijpend gaat veranderen, reageert daar anders op. Maar wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze vergeten te 'rouwen' om wat ze gaan verliezen of verloren hebben. Ze staan zichzelf niet toe boos en/of verdrietig te zijn over hetgeen ze gaan verliezen of verloren hebben en daar blijven ze 'hangen'. Ze komen niet meer verder en voelen zich afgeremd, futloos en zien het even niet meer zitten. Hoe ik dit weet? Ik heb het zelf mee gemaakt. Toen mij twee jaar geleden werd verteld dat mijn functie in Zwolle ophield te bestaan en dat ik me moest gaan oriënteren op wat anders, heb ik dat heel kalm aangehoord en meteen vooruitgekeken. 'Regeren is vooruitzien' toch?

O, en dat ging in het begin ook best wel goed. Tot het moment dat ik zomervakantie kreeg en instortte. Ineens had ik nergens zin meer in, hoewel ik altijd veel dingen interessant vind, kon het me nu allemaal eigenlijk gestolen worden. Dat was heel raar en paste zo niet bij mij. Daar moest ik dus wat mee gaan doen.
Via de huisarst werd ik doorverwezen naar een psycholoog en de bedrijfsarts verwees me ook naar een psycholoog. Volgens haar was ik 'ergens blijven hangen in het rouwproces'. Rouwproces? Welk rouwproces?

Het woord rouwproces wordt over het algemeen alleen gebruikt bij sterfgevallen, maar geldt zeker ook voor verliezen op andere vlakken, zoals bijvoorbeeld het verlies van je baan. Je hebt jarenlang in hetzelfde kringetje gewerkt, met dezelfde collega's samen gewerkt, in hetzelfde kantoorgebouw gewerkt... Enfin, jullie snappen me denk ik wel. Dat verlies je allemaal wanneer je je baan verliest, of wanneer je organisatie ophoudt te bestaan. En dit brengt woede en verdriet met zich mee, alleen staan we deze gevoelens niet toe 'want we moeten verder'. Daarom gaat het fout. Toen ik mezelf toestond boos en verdrietig te zijn en dat ook tijdens gesprekken met de psycholoog, kon ik daarna verder en zag ik ineens weer mogelijkheden.

Ik vertelde mijn gespreksgenoot dat ik dacht dat ze in een rouwproces was blijven hangen en legde uit wat ik ermee bedoelde. "Dus ik moet boos in een kussen stompen en huilen?" zei ze. "Als dat jouw manier van uiten is, ja. Sta jezelf toe om boos en verdrietig te zijn, anders kun je niet verder." Aan de reactie te zien was dit iets nieuws voor haar, maar ze besefte wel dat ik gelijk had.

Later in de workshop werd aandacht besteed aan de rouwcurve van Elisabeth Kübler-Ross. Deze curve of fasen zijn wel opgesteld met het rouwen na de dood van een geliefde in gedachten, maar zijn ook toepasbaar bij andere vormen van rouw. (Ontkenning, Protest/Boosheid,Onderhandelen/Vechten, Depressie en Aanvaarding) De workshopleidster had wel iets andere benamingen gegeven aan de fasen, maar het was goed toe te passen. Ze vroeg wie er ervaring had met deze rouwcurve en ik zat hevig te knikken.
De kaarten werden neergelegd en toen werd mij gevraagd mijn 'verhaal' te doen.

Ik besteedde extra aandacht aan de fase protest/boosheid omdat deze vaak overgeslagen wordt en benadrukte dat je jezelf moest toestaan boos en verdrietig te zijn. Dat je pas daarna verder kunt en dat je dan ineens allerlei mogelijkheden op je pad tegenkomt. Dat kon ik illustreren met voorbeelden. Ik eindigde met dat ik nu een plek heb qua werk waar ik helemaal op mijn plek zit en waar mijn vaardigheden goed tot hun recht komen.

De workshopleidster bedankte me voor het delen van mijn ervaringen en we gingen terug naar de zaal voor het resterende deel van de workshop. Eén van de andere aanwezigen stelde mij de terechte vraag waarom ik hier eigenlijk zat. Ik vertelde dat de workshops van mijn keuze vol zaten en dat ik me daarom voor deze had opgegeven. Dat ik me in het begin ook af had gevraagd of ik hier wel goed zat, maar daar anders over ging denken nadat ik alle verhalen van de anderen had gehoord. "Ik realiseerde me op dat moment dat ik jullie misschien juist op weg kon helpen verder te gaan." De workshopleidster grapte dat ze mij speciaal had ingehuurd. Maar daarna zei ze: "Ik hoop dat jullie allemaal wat hebben gehad aan het verhaal van Corine en bedankt dat je dit met ons wilde delen." "Graag gedaan," antwoordde ik.

Nieuwsgierig geworden?
Wie heeft mijn kaas gepikt? is geschreven door Spencer Johnson en kost €19,95 nieuw (tweedehands ook via Bol.com)

Voorjaarskriebels

Zo, is dat even een poos geleden! Maar ik heb niet stil gezeten. Allereerst kan ik melden dat ik nog wacht op de uitkomst van een sollicitatie. De andere kandidaten en ikzelf hebben te horen gekregen dat de uitkomst nog even op zich laat wachten in verband met nieuwe ontwikkelingen die o.a. te maken hebben met de taakstelling van Rutte II. Die connectie zie ik even niet, maar we zullen het maar weer gewoon afwachten. Als je al twee jaar in een dergelijke situatie verkeert, raak je eraan gewend, aan dat wachten. Dat geldt tenminste wel voor mij. Dus op werkgebied heb ik eigenlijk niet zoveel bijzonders te melden. Ik ben nu lekker op klusbasis aan de slag bij Kennisontwikkeling, een onderdeel van Klantcontact en daar heb ik mijn draai intussen wel aardig gevonden.

Mijn favoriete jaargetijde is weer aangebroken: de lente! En laten we tot nu toe ook echt lenteweer hebben gehad. Komend weekend wordt het mooi weer en dat komt goed uit, want wij hebben onze voortuin op de schop genomen. Mijn vader is afgelopen zaterdag met zijn tuinfrees geweest om de grond los te werken. Voor die tijd heb ik met enige regelmaat planten en struiken opgegraven die ik in de gerenoveerde voortuin terug wil hebben, dus onze achtertuin lijkt nu meer op een miniatuur tuincentrum. Heeft wel iets.

En dit is nog maar een klein deel, maar het is ergens goed voor. Door de planten in potten te zetten, kan ik ze gefaseerd in de tuin uitplanten en van te voren rustig nadenken over hun uiteindelijke plekje.

Op de foto rechtsonder staan wat grotere struiken in pot. Dat was nog wel een gesjouw, maar ik zie het maar als mijn eigen sportschool! En eerlijk gezegd werk ik liever in de tuin dan dat ik op een sportschool aan de slag ga. Nog een bonus: ik ben in de buitenlucht!

Er is wel een nadeel: onze kat (en de katten van de buren) beschouwt de voortuin als een luxe grote kattenbak. Dat gaat wel minder worden als de tuin is aangelegd straks, maar het betekent dat ik bij het planten rekening moet houden met .. eh.. kattenuitwerpselen. Dus handschoenen aan! Maar dat heb ik er wel voor over.



Voordat jullie nu denken dat ik je ga doorzagen over de voortuin, wees gerust, maar ik wilde even laten weten waar ik op dit moment druk mee ben. Het fijne van in de tuin werken is dat ik er echt mijn hoofd leeg mee krijg. Heerlijk!

Voor de lezers die wel willen weten hoe het met de tuin verloopt, verwijs ik jullie door naar mijn Facebookpagina 'Tuintje in Zuid'. Daar zijn meer foto's en korte verhaaltjes te vinden.

Fijn weekend alvast voor diegenen die eraan toe zijn! Geniet van het mooie weer.

Wij zullen doorgaan

Er is weer voortgang te melden in mijn zoektocht naar een nieuwe interne baan. Zodra ik te horen had gekregen dat er op de plek waar ik geplaatst ben op dit moment geen werk is (en misschien over een tijd ook niet), ben ik verder gegaan met zoeken. Eigenlijk ga ik gewoon verder waar ik gebleven ben en ik zit al twee jaar in dit stramien, dus ik ben eraan gewend geraakt. Eén voordeel: ik word steeds handiger in het vinden van de juiste route binnen de organisatie.

Allereerst heb ik contact opgenomen met een teammanager van een ander onderdeel binnen klantcontact, namelijk kennisontwikkeling. Ik werd voor een kennismakingsgesprek uitgenodigd met als resultaat dat ik nu met een leuke en uitdagende klus bezig ben! En er liggen nog meer van dit soort klussen.

Op ons intranet worden regelmatig interne vacatures geplaatst en die houd ik natuurlijk goed in de gaten. Dat doet mijn huidige manager trouwens ook, want ik kreeg al een linkje doorgestuurd met de woorden: "is dit iets voor jou?" Wel fijn dat iedereen zo met mij meedenkt, want ook een andere collega stuurde me een linkje. Die laatste had ik zelf ook gezien en ik ja, ik heb daar ook op gesolliciteerd. Al verwacht ik bij deze vacature veel meer reacties. Eerst maar eens afwachten of ik word uitgenodigd voor een gesprek en anders heb ik werk in het vooruitzicht.

Er zit nog volop beweging in gelukkig. 

Lege handen

Zoals in mijn vorig blog beloofd zou ik jullie op de hoogte houden van mijn wedervaren op sollicitatiegebied. Vanmorgen kreeg ik via Facebook de vraag of ik al meer wist en ik realiseerde me dat ik daar nog helemaal niks over heb laten horen. Daar ga ik nu verandering in brengen.

Allereerst lijkt het me handig om even te laten weten op welke interne functies ik gesolliciteerd heb: Adviseur Inkoop en Adviseur DIV (documentaire informatie voorziening).

Vorige week waren we lekker vrij, maar ik had aan de mensen met wie ik een sollicitatiegesprek heb gehad laten weten dat ik gewoon bereikbaar was op mijn mobiel. Vorige week donderdag werd ik inderdaad gebeld door één van de collega's met wie ik over Adviseur DIV een gesprek heb gehad. De keuze was niet op mij gevallen, maar op iemand die meer ervaring heeft met het onderdeel DIV. Hoewel er voor veel mensen geen verschil is tussen DIV en bibliotheek, zit daar echt verschil tussen. Er is gekozen voor ervaring boven opleiding. Iets dat wel logisch is als je als team DIV meteen wilt inzetten op grootschalige digitalisering van archieven. Dat werkt beter dan wanneer je iemand aanneemt die nog de nodige stappen in het vakgebied moet maken. Degene die me belde zei dat er een weloverwogen keuze gemaakt is en dat het daarom wat langer duurde. Natuurlijk vond ik het jammer, maar ik ben wel realistisch.

Dan de andere functie. Nou, dat ging een beetje anders. De hele week dat we vrij waren, heb ik niks gehoord. Maandag kwam ik weer op het werk en verwachtte dat ik het vandaag wel zou horen. Dat gebeurde ook, maar niet zoals het had gemoeten. Mijn collega's wisten me te vertellen wie het geworden was, alleen wist ik nog van niets.. Mijn collega's zijn er - en dat mogen ze ook verwachten - vanuit gegaan dat ik het ook al wist. Dus die schrokken enorm. De collega die het geworden was, kwam naar me toe in de veronderstelling dat ik het al wist. Die schrok logischerwijze ook. Ik heb zelf contact opgenomen met degene die zou bellen om uitleg te krijgen (nadat ik weer afgekoeld was). Ik kreeg te horen dat er meerdere malen naar mijn mobiele nummer gebeld was, maar dat men mij niet te pakken kreeg. Raar, want er stonden geen gemiste oproepen in het geheugen van mijn mobiel en dat zei ik ook. Daarna volgden er verontschuldigingen en dat het vervelend was dat het zo gelopen is. Ik kreeg wel uitgelegd dat het heel erg close was geweest tussen mij en de collega die het geworden is.
Ik heb na die tijd meteen getest of mijn mobiel misschien kuren had, want dat kan ook nog. Maar nee, hij doet het gewoon als ik mijn nummer bel met een ander toestel. Dus jullie snappen mijn verontwaardiging wel denk ik. Wat ik er echt van vind, dat ga ik hier niet neerzetten. Sommige lezers kennen de betrokken personen.

De vorige keer heb ik geschreven dat mijn bezwaren tegen mijn voorlopig plaatsing gegrond zijn verklaard en dat ik ergens anders geplaatst ben. Ik weet nu dat ik één van de weinigen ben bij wie de bezwaren gegrond zijn verklaard. Dat is wel een opsteker, alleen schiet ik er niet zoveel mee op...
Maandagmiddag heb ik een gesprek gehad met mijn nieuwe manager en het was eerst een kennismakingsgesprek, want zo goed kennen we elkaar niet. Vervolgens kwam ter sprake wat ik zou kunnen betekenen voor zijn regeling. Nou, op dit moment niets. Er is namelijk op dit moment geen werk voor mij binnen zijn team, misschien over een tijdje wel. Hij heeft net alles rond, gesprekken gevoerd en dergelijke en toen werd ik in zijn team geschoven... Voor ons allebei niet een gemakkelijke situatie. Want ook waar ik nu geplaatst ben vraag ik me af of ik daar wel hoor. Ik heb geen ervaring in dossierafhandeling en dergelijke. Mijn manager vroeg zich dat ook af. "Maar ik ben nu wel verantwoordelijk voor jou, dus gaan we aan de slag wat er mogelijk is en wat niet," zei hij. Hij vroeg zich af of er wel naar mijn achtergrond en capaciteiten gekeken was bij de plaatsing. Maar hij wist zelf het antwoord wel. Ik moet gewoon ergens geplaatst worden, want iedereen moet een plekje toebedeeld krijgen. Ook al past het niet bij jou.

Nee, er is gekeken in welke functiegroep en in welke schaal ik zit, niet naar de persoon er achter. En helaas zit ik in de verkeerde functiegroep, daarom ben ik bij een subsidieregeling geplaatst. Vanwege mijn functiegroep is er namelijk niet veel anders meer mogelijk dan dit. In bezwaar gaan tegen deze plaatsing heeft dan ook geen zin, want dan word ik weer doorgeschoven naar een andere subsidieregeling.

Dit is nu de situatie waarin ik (maar ik ben niet de enige) verkeer. Mijn manager en ik hebben al een aantal dingen in gang gezet en nu is het afwachten. Alweer... Ik moet zeggen dat ik wel blij ben met mijn optimistische aard op dit moment. En er komen wel weer nieuwe vacatures binnenkort, dat weet ik al.

Het blijft nog even spannend...

Wat een heerlijk begin van onze vrije week: het zonnetje schijnt! Ik moet zeggen dat ik het wel even lekker vind dat we vrij zijn. Even bijkomen van de roerige periode op het werk (waar velen van ons nog middenin zitten).

Vrijdagavond heb ik een etentje gehad vanwege mijn vertrek bij informatie centraal. Mijn collega's kwamen allemaal uit Den Haag en we hebben lekker gegeten bij La Terra, vlakbij het station. Het was heel gezellig, maar ook wel raar. Ik heb het langste van iedereen deel uitgemaakt van het team (12 jaar) en heb al veel afscheidsetentjes gehad en nu was ik zelf aan de beurt. Natuurlijk ben ik niet echt weg, ik zit straks alleen ergens anders.

Deze week kan ik gebeld worden over de uitkomsten van beide interne sollicitatiegesprekken die ik heb gehad. Dat betekent dus dat ik mijn mobiel onder handbereik houd deze week. Ik heb namelijk gezegd dat ik verlof heb, maar wel mobiel bereikbaar ben.

Afgelopen vrijdag werden de definitieve plaatsingen doorgegeven. Zoals jullie weten ben ik in bezwaar gegaan tegen mijn voorlopige plaatsing bij de telefoon van het klantcontact. Daarvoor ben ik op 22 januari even op en neer gereisd naar onze vestiging in Utrecht. Voor een gesprek met de bedenkingscommissie. Het was een prettig gesprek waarin ik goed heb kunnen uitleggen waarom ik mijn bedenkingen heb ingediend (binnen de overheid spreekt men over 'bedenkingen', niet over bezwaar, maar het is natuurlijk hetzelfde). Ook kwam een aantal andere dingen ter sprake, zoals het feit dat ik destijds in de verkeerde functiegroep ben geplaatst en dat ik een mobiliteitskandidaat ben, maar wel functievolgend. Maar ik was daar in eerste instantie natuurlijk vanwege mijn bedenkingen.

Mijn bedenkingen zijn in ieder geval overtuigend genoeg geweest om mij ergens anders te plaatsen, want een collega van mij in Zwolle kwam vrijdag naar me toe om te vragen of ik even tijd had. Op ons intranet stond al dat je vrijdag gebeld kon worden door een manager die jou vertelde waar je geplaatst bent. Dat hoefde niet je eigen manager te zijn. Die collega vertelde me dat ik zijn team ben geplaatst, namelijk bij de nieuwe subsidieregeling Praktijkleren (kijk daarvoor maar even op onze website: www.rvo.nl). Het was voor hem net zo'n verrassing als voor mij trouwens. Dat was wel grappig.

Ik ben hier geplaatst omdat ik ergens geplaatst moest worden, maar op zich vind ik het zo gek nog niet. Mijn collega was op de hoogte dat ik twee sollicitaties heb lopen en we hebben afgesproken dat we die uitkomsten afwachten. Er zijn natuurlijk verschillende opties: ik ben geschikt voor één van beide functies, of ben bij geen van beide functies de geschikte kandidaat. In dat laatste geval gaan we met elkaar om de tafel zitten om te bepalen wat ik precies kan doen binnen Praktijkleren. Officieel kan ik hier ook weer tegen in bezwaar gaan, maar dat was ik eigenlijk niet van plan.

Het blijft dus nog even spannend!

Spannende tijden

Komende week wordt een spannende week. Ik heb namelijk twee gesprekken in de planning staan: een gesprek met de Bedenkingscommissie en een sollicitatiegesprek.

Zoals jullie weten ben ik tegen mijn voorlopige plaatsing in bezwaar gegaan en nu mag ik aanstaande woensdag naar onze vestiging in Utrecht voor een gesprek met de Bedenkingscommissie. Collega's die in bezwaar zijn gegaan, krijgen allemaal een uitnodiging voor een dergelijk gesprek. Wel een beetje jammer dat het op mijn vrije dag is, maar het is voor een goede zaak. De commissie bestaat uit mensen die wij niet kennen en mensen die ons niet kennen. Dat is wel zo onpartijdig. Ik ben wel benieuwd hoe het gaat.

Vrijdagmiddag werd ik gebeld door een collega om mij uit te nodigen voor een sollicitatiegesprek voor de eerste interne vacature waar ik op heb gereageerd. Hoezo eerste? Nou, vorige week maandag kwam ik er achter dat de andere vacature waar ik interesse in heb, ook al op ons intranet stond en dat ik nog net op tijd was om te reageren! Dat heb ik meteen gedaan. Vandaar dus eerste vacature.

Het is nog steeds spannend wat er gaat gebeuren en waar ik uiteindelijk terechtkom, maar ik maak me er niet druk over, ik zie het wel en wacht het wel af. Misschien vinden jullie het een beetje flauw dat ik nog niet vertel om welke vacatures het gaat, maar het lijkt me nog geen goed idee om dat al met jullie te delen.
Echt, zodra er meer bekend is zal ik laten weten hoe en wat, ok?

 

The best way to predict the future is to create it
(Peter F. Drucker)

2014: een nieuw jaar. Wat gaat het ons brengen?

Laat ik allereerst iedereen een goed, gezond en vooral gelukkig nieuw jaar wensen! Het mag nog tot 10 januari heb ik me altijd laten vertellen. Dus ik ben nog op tijd.

In mijn vorige blog schreef ik over wat er op mijn werk speelde en waar ik voorlopig geplaatst ben. Zoals ik toen ook al aangaf ben ik niet heel erg blij met deze voorlopige plaatsing. Als er iets niet bij mij past, dan is het de hele dag aan de telefoon zitten. Dat is trouwens ook iets dat door mijn vrienden, familie en naaste collega's wordt gezegd.

Maar hoe gaat het nu verder? Ik heb officieel mijn bedenkingen geuit tegen mijn voorlopig plaatsing (heerlijk toch, die ambtelijke taal) en dat met een goede motivatie erbij ingediend. De bedenkingen zijn ook officieel ontvangen, want daar heb ik bericht van gehad.

Achter de schermen wordt op dit moment druk gewerkt door mijn huidige manager samen met een aantal andere mensen om een geschikte plek voor mij te vinden binnen de nieuwe organisatie. Iets waar ik heel dankbaar voor ben, want het kan ook anders, dat besef ik heel goed.

Intussen heb ik ook aangegeven bezwaar te hebben tegen het aan de slag gaan in mijn nieuwe functie deze maand. Ik heb daarbij laten weten de uitkomsten van de plaatsingscommissie af te willen wachten. De uitkomsten worden eind januari verwacht. Collega's die - net als ik - ergens voorlopig geplaatst zijn, moeten begin deze maand eigenlijk al in hun nieuwe functie aan de slag gaan, voor zover de werkzaamheden dit toelaten.

Zelf zit ik ook niet stil. Ik hou de vacatures die op ons intranet staan goed in de gaten en gisteren heb ik officieel al gesolliciteerd op een vacature die mij interessant lijkt. Wat daar de uitkomst van wordt weet ik natuurlijk nog niet en wat het precies voor functie is hou ik nog even voor mezelf tot ik meer weet. Ik hoop niet dat jullie dat erg vinden.

In ieder geval denk ik dat 2014 een bijzonder jaar gaat worden...