Tweede Kerstdag - Feest van het licht of tweede vreetdag?

De kerstdagen zitten er alweer bijna op. Terwijl ik dit zit te schrijven staat de radio aan voor de Top 2000, mijn favoriete muziekmoment van het jaar. Gisteren is Radio 2 begonnen met uitzenden. Luisterend naar de radio passeren enkele juweeltjes de revue. Sommige ken ik totaal niet en andere liedjes hoor je eigenlijk alleen tijdens de Top 2000.

Op het gasfornuis suddert een rollade. Joeri is de kok vanavond. We zijn niet zo van het uitgebreid eten met kerst. Natuurlijk hebben we wel wat lekkere dingetjes in huis (chocoladekerstkransjes bijvoorbeeld), maar verder geen dingen die we normaal ook niet zouden eten.

Wat dat betreft kijk ik mij ieder jaar weer de ogen uit het hoofd als ik rond de feestdagen mijn boodschappen haal in de supermarkten. Allerlei luxe vleesproducten liggen in de schappen, maar ook speciale groenten die je normaal eigenlijk niet ziet. Ik heb hier altijd gemengde gevoelens over, dat geef ik meteen toe. En dan heb ik het niet over hoe iets bereid moet worden, want daarvoor kun je terecht op internet of op 24 Kitchen of iets dergelijks. Wat mij stoort is de hoeveelheid en de luxe van de producten die er liggen.Verse aardbeien in de winter? Geen probleem, dat regelen de supermarkten wel.

Ooit was er een tijd dat de mens leefde met de seizoenen en dat er gewoon geen aardbeien waren in de winter. Aardbeien heten niet voor niets zomerkoninkjes. De mens moest vet eten om de winter een beetje goed door te kunnen komen, daarom werden er veel koolhydraten en vetrijke maaltijden gegeten. Die tijd ligt achter ons. We kunnen hier in Nederland te kust en te keur gaan voor wat betreft er op tafel moet komen te staan met de kerstdagen. Helaas heeft ons lichaam in de winter nog steeds zin in vet en koolhydraatrijk eten, daar spelen supermarkten handig op in. Zij willen natuurlijk ook een goede omzet draaien. Je kunt er dan ook op wachten dat begin januari de folders weer vol staan met dieetproducten en dat sportscholen reclame maken voor het kwijtraken van de 'kerstkilootjes'.

Maar wat als je je niet eens een stukje kip kunt veroorloven met de kerstdagen? Als er gewoon geen geld is voor chocolade kerstkransjes? In deze tijd van het jaar is iedereen ineens vol van de kerstgedachte en daar is niks mis mee, het is goed om je te realiseren dat er mensen zijn die het minder hebben en dat je daar best was extra's voor kunt doen. Maar waarom alleen tijdens de kerstdagen? Ik wil hiermee niet de mensen voor het hoofd stoten die het hele jaar door daar druk mee zijn, want die mensen zijn er ook. Het is bij mij een gevoel dat ieder jaar weer terugkomt. Het gevoel dat het toch wel ongelijk verdeeld is in de wereld.

Ik probeer zelf mijn bijdrage te leveren door te helpen met inzamelacties van bijvoorbeeld de voedselbank. Een paar weken geleden stonden daar mensen voor in de supermarkt. En ik zag dat eigenlijk iedereen die er voor de boodschappen kwam wel wat extra kocht voor de voedselbank. Dat geeft me een goed gevoel, niet om mijn geweten te sussen, want dat lukt toch niet, maar het feit dat er meer mensen iets bijdragen voor de voedselbank. Zo zijn er ook regelmatig inzamelacties voor bijvoorbeeld Roemenië. Je krijgt dan een briefje met boodschappen die je kunt aanschaffen. Ik doe daar altijd aan mee. Zelf ben ik geen type dat op de barricaden stapt, of achter het stuur gaat zitten van een voedseltransport naar Roemenië, daarom probeer ik op deze manier een bijdrage te leveren.

Fijne dagen voor iedereen en de beste wensen voor het nieuwe jaar

Het roer om

Dit is een vervolg op mijn vorige blog over veranderingen. Inmiddels weet ik dat ik niet geplaatst ben op de functie waar ik een gesprek voor heb gehad. Dat was een functie bij klantcontact in combinatie met coaching. Vooral dat laatste trok me eigenlijk aan. Het jammere is alleen dat er nergens informatie te vinden was over wat dat coaching nu precies inhield, dus kon ik me alleen een beeld vormen bij wat ik van coaching weet. Wel, dat beeld klopte dus niet. Het onderdeel coaching was veel zakelijker dan dat ik in gedachten had.
Ik heb dezelfde dag dat ik het te horen had gekregen contact opgenomen met degene met wie ik een gesprek heb gehad om te vragen waarom ik het niet geworden ben. Hij vertelde me onder andere over dat andere beeld van coaching, maar ook dat ik op dit moment nog niet genoeg ervaring heb voor een dergelijke functie. Men zag mij dit in de toekomst wel doen, alleen nu nog niet. Qua werk- en denkniveau had het makkelijk gekund en dat was wel prettig om te horen.

De bedoeling was dat iedereen vorige week via haar of zijn manager te horen zou krijgen waar men binnen de nieuwe organisatie geplaatst was. Ik hoop dat dit ook echt gebeurd is, want wij hebben afgelopen zaterdag allemaal (wij ambtenaren dan) een brief op de mat gekregen met het voorgenomen plaatsingsbesluit.
Als je nog niet wist waar je voorlopig geplaatst was, dan zag je dat dus in deze brief. Ik hoop alleen niet dat deze brief voor sommige van mijn collega's een onaangename inhoud had...maar eerlijk gezegd ben ik bang dat dat wel gebeurd is.

Als wat ben ik nu -voorlopig- geplaatst? Als medewerker klantcontact. En wat houdt dit in? Telefoon aannemen, vragen beantwoorden en vragen registreren. Het is dus een mooi woord voor callcenter. In de functieomschrijving die ik heb opgevraagd staat dat HBO werk- en denkniveau vereist is voor deze functie. Dus tegenwoordig moet je blijkbaar dit niveau hebben om telefoniste te zijn. Er staat nog veel meer in de omschrijving waarvan ik me afvraag of dat waargemaakt gaat worden. Ik heb er verschillende collega's over gesproken en ze zeggen allemaal dat het om telefoon aannemen gaat. Nou, als ik dat de rest van mijn werkzame leven moet gaan doen...
Het is een 'voorlopige' plaatsing. Dat betekent dat je ertegen in bezwaar kunt gaat en dat is dus ook wat ik van plan ben te gaan doen. Ik ben hier gewoon geplaatst, maar had deze functie in mijn belangstellingsregistratie helemaal niet aangegeven. Iedereen die me vraagt waar ik geplaatst ben, reageert hetzelfde: Jij? Maar dat is helemaal niks voor jou! Nu weet ik wel dat ik blij moet zijn dat er voor mij een plekje is in de nieuwe organisatie en dat ik blij moet zijn dat ik werk heb, maar zo voelt dat momenteel echt even niet.

Joeri zegt: "Als jij daar een week hebt gezeten, dan ben je al gillend gek." Ik denk dat dat klopt. Ik zit dan 32 uur per week telefoontjes aan te nemen van externe klanten, van half 9 tot 5 volgens een strak schema. Terwijl ik gewend ben mijn taken en werkzaamheden zelf in te delen. Vandaag is de nieuwe manager klantcontact in mijn vestiging geweest om te praten met de niet-ambtenaren die daar nu zitten en telefoon aannemen. Het is de bedoeling dat er ook met mij gepraat wordt, dus ik hoop dat dit vóór 14 december gaat gebeuren, want dat is de uiterste datum dat je in bezwaar kunt gaan tegen je voorlopige plaatsing. Hopelijk klopt het beeld dat ik nu van deze functie heb niet, maar dat zal ik moet afwachten.

In februari volgend jaar mogen er weer gewone vacatures worden uitgegeven en dat duurt nog even. Daar ga ik me in ieder geval op richten. En misschien kan het ook geen kwaad om eens serieuzer aan de slag te gaan met voor mezelf beginnen en rond te kijken naar andere vacatures buiten mijn huidige werkgever.

De ene verandering legt altijd de grondslag voor de verandering die erop volgt
~Machiavelli