Katten

Zo lang ik me kan herinneren heb ik katten om mij heen gehad. Er bestaat een foto van mij in een box buiten, terwijl er net een kat door de spijlen van de box loopt. En een foto van mij als klein meisje dat ik de poesjes in de schuur eten geef.
Na die eerste katten uit mijn vroegste jeugd hebben we geloof ik een tijdje geen katten gehad. Wij hadden  katten op de boerderij om de muizen en de ratten te vangen die op de strozolder rondliepen. De katten bivakkeerden daar ook.

Toen ik wat groter was (lagere schoolleeftijd) mochten mijn broertje en ik allebei een kitten uitzoeken bij de ouders van een klasgenootje van mij. Voor mij werd dat een zwarte lapjeskat genaamd Pluisje en voor mijn broertje werd het een rode kater, die door mijn broertje Woutertje Geel werd gedoopt. Kortweg Woutertje.
Helaas was Woutertje geen lang leven beschoren. Nog voor hij een jaar was, werd ie aangereden. Degene die hem aanreed kwam dat overigens netjes bij mijn ouders melden. Woutertje leefde nog toen hij binnen werd gebracht, maar is 's nachts overleden. Wij wisten niets van dit kleine drama, want we lagen al te slapen.
Mijn broertje was natuurlijk verdrietig, maar er dienden zich algauw nieuwe kittens aan, want Pluisje was intussen zwanger. Ik kan me herinneren dat daar voornamelijk zwart-witte katjes uitkwamen en eentje daarvan was weer voor mijn broertje: Zwartsnoetje.

Na Zwartsnoetje heeft nog een hele ris aan katten de revue gepasseerd: Speedy, een lapjeskat, Vlekkie (hoe kan het anders: een lapjeskat), Blacky, een zeldzaam mooie egaal antracietkleurige kat, Spotty, ook een lapje en Reddy, een rode kater. Deze was de laatste bewoner voor we gingen verhuizen.

Na onze verhuizing heb ik jaren geen kat gehad, tot de zomer van 1992. Inmiddels studeerde ik in Groningen en woonde ik daar in een flat met Marja en Daphne. Studiegenootje en vriendin Rolina had bij haar ouders thuis kittens. Die waren eigenlijk via haar broer daar gebracht. De katjes waren oud genoeg om naar een nieuwe baas te mogen gaan. Marja en ik wilden eigenlijk wel graag een kat en zo geschiedde: grijs gestreepte kater Amadeus deed zijn intrede op de flat. Wat hebben we een plezier van hem gehad! Wat bijzonder was aan Amadeus, was dat hij maar drie poten had. Van zijn rechterachterpoot miste het onderste stuk waar een klauw hoort te zitten. Waarschijnlijk is hij zo geboren. Het verlies van dat pootdeel werd gecompenseerd door een enorm lange staart.

Amadeus heeft menig verslag onderbroken doordat hij er pontificaal bovenop ging liggen als hij aandacht wilde. Ook het schrijven met een pen was niet altijd even succesvol, omdat hij de pen als een speeltje zag.
's Morgens kon ie ineens je enkel 'vangen' als je naar het toilet wilde. Had je een kat om je been hangen. Als er in het weekend niemand op de flat was, mocht Amadeus altijd met Marja mee naar huis. Als vanzelf beschouwde hij na een tijdje Marja als zijn baasje. Daarom deed zwart-wit poesje Zelda haar intrede op de flat. Amadeus was zo beledigd, dat hij twee weken lang onder de bank bleef zitten en er alleen onder vandaan kwam als hij wilde eten of op de bak moest. Zelda bleek een dametje te zijn met een zeer eigen willetje. Als haar de kattenbak te vies was, dan deed ze het er voor om ons te laten weten dat zij vond dat de bak schoon moest.

Zelda kwam uit een asiel uit het Groningse Zuidwolde (er ligt ook een Zuidwolde in Drenthe) en was daarom gefixeerd op eten. Als zij en Amadeus samen eten kregen, vloog ze op het bakje van Amadeus af, die dan meteen ophield met eten. Dat was niet de bedoeling natuurlijk, dus werd Zelda tijdelijk opgesloten in de voorraadkast, zodat Amadeus rustig kon eten. Zelda is ook eens in een bord met nasi gesprongen, terwijl Marja aan het eten was. Dat was trouwens meteen de laatste keer. Zelda was goed in het zich verstoppen, maar dat kwam mede doordat ze zo vreselijk nieuwsgierig was. Ik was eens een keer een weekend thuis bij mijn ouders en Marja en Daphne waren Zelda kwijt. Ze hebben de hele flat doorzocht en vonden haar..op de stereo van Daphne. Daphnes kamer was in die tijd zwart met wit en alle meubels waren zwart. Zelda was aan de bovenkant bijna helemaal zwart en ze was met haar witte onderkant op de stereo gaan liggen slapen. Daarom was ze niet te zien, ze ging volledig op in de omgeving.

Zelda

Toen ik een jaar later in Zwolle ging wonen (ik trok bij mijn vriend in), ging Zelda met mij mee. Ik was in die tijd de hele dag weg voor stage en Joeri (mijn vriend) was aan het werk. We merkten aan Zelda dat ze zich overdag alleen voelde, ze liet dat namelijk heel erg merken door vreselijk veel aandacht van ons te vragen als we weer thuiskwamen. Daarom besloten we dat het voor Zelda misschien wel goed was dat er een speelkameraadje bij kwam. We hadden het nog niet bedacht, of de kans deed zich voor. Een collega van mijn stage wist een nestje kittens. Die waren namelijk met hun moeder in een doos in de stal van haar zus gedumpt. Ik vroeg of er een rood katje tussen zat. Mijn collega ging meteen bellen. Er zaten inderdaad rode kittens bij, degene met het meeste rood was al voor ons gereserveerd, zei ze. Ik sputterde nog dat ik wel met mijn vriend moest overleggen. Maar natuurlijk was het goed en zo kwam rood-witte kater Maus bij ons om Zelda en ons gezelschap te houden.

Maus

Inmiddels hebben we alleen Maus nog. Maus is op 6 juni achttien jaar geworden en ondanks nierproblematiek doet hij het nog goed. Hij reageert prima op de medicatie. Van Zelda moesten we vorig jaar afscheid nemen. Haar lijfje was op en ze ging ineens heel hard achteruit. Ze was achttien op het moment dat ze stierf en dat is een gezegende leeftijd. Daar kun je niets van zeggen. We zijn blij dat we haar zo lang bij ons hebben mogen houden en dat zijn we ook nu Maus al een echte senior is. Of Maus Zelda mist? Nee, eigenlijk niet. Hij vindt het wel lekker in zijn eentje.

Wat er gebeurt als Maus er straks ook niet meer is? Voorlopig komt er even geen nieuwe kat, want we willen ons huis opknappen, de woonkamer in ieder geval. Maar of we dat ook volhouden, geen nieuwe kat?