Functievolger of niet? De onrust van een reorganisatie

Afgelopen week en ook deze maandag zag ik de eerste berichten van mijn collega's langskomen over dat ze geen functievolger zijn. Voor sommige collega's kwam de mededeling dat ze niet-functievolger zijn als een donderslag bij heldere hemel en weer andere collega's hadden juist verwacht niet-functievolger te zijn, maar zijn dat wél. Tot die laatste categorie behoor ik.

De onrust binnen de organisatie waar ik werk (nee, ik ga geen namen noemen) wordt erger en erger nu iedereen afgelopen dinsdag een officiële brief heeft ontvangen van de algemeen directeur. In deze brief staat of je wel of geen functie-volger bent. Functievolgers zijn collega's van wie de functie niet verdwijnt, zij kunnen dus gewoon blijven doen wat ze altijd gedaan hebben (tenzij ze aangeven wel wat anders te willen). Voor niet-functievolgers is dat een ander verhaal: hun functie houdt dus wél op en ze moeten op zoek naar wat anders binnen de organisatie (of daarbuiten). En dat laatste is wel erg zwaar, zeker voor collega's die al jarenlang dezelfde functie bekleden. Vooral als je daar totaal niet op had gerekend.

Ik zag afgelopen maandag verschillende berichten via social media langskomen van geschrokken collega's. Als je niet-functievolger bent, dan word je door je leidinggevende gebeld of het wordt je in een persoonlijk gesprek medegedeeld. Dus de meeste van die berichten gingen over 'een telefoontje dat ze niet hadden verwacht'. Eerlijk gezegd zat ik dus te wachten op een dergelijk telefoontje mijn kant uit, maar dat kwam niet.

Welke kant moet ik uit?

Waarom ik had verwacht een niet-functievolger te zijn is simpel: sinds een jaar weet ik dat ik naar wat anders op zoek moet binnen de organisatie. Mijn functie houdt niet op, alleen wel in mijn standplaats in Zwolle. Had ik hetzelfde werk willen blijven doen (maar dat wil ik niet), dan had ik elke werkdag op en neer moeten reizen naar het westen, of daarheen verhuizen. Dat laatste is al helemaal geen optie, mijn man heeft ook een vaste baan in Zwolle. We hebben hier ons sociale leven en wonen met veel plezier in de stad.
Elke dag op en neer reizen hou ik misschien een tijdje vol, maar niet langer. Het zou betekenen dat ik dan per werkdag ongeveer drie uur reistijd heb. En dan heb ik het fietstochtje van en naar het station daar niet bij meegerekend.

Voor iedere collega geldt dat wij onze interesse in bepaalde functies kenbaar moeten maken via het formulier belangstellingsregistratie. Nou, vanmorgen heb ik geprobeerd om dat formulier in te vullen..wát een drama!
Een goede tip voor mijn collega's die dit nog gaan doen: sla tussentijds je mutaties op! Ik was dat vergeten en heb dus een keer alles opnieuw moeten invullen. Pfff! Maar daar bleef het niet bij...

Nadat ik alles netjes had ingevuld, CV had toegevoegd en een schriftelijke motivatie, wilde ik het ingevulde formulier verzenden. En toen begon het... de ene na de andere foutmelding. Gelukkig kun je wel meteen naar alle foutmeldingen doorklikken en dat deed ik ook. Alles aangepast en opnieuw verzenden. Helaas, nu moest ik toch echt een CV en een schriftelijke motivatie bijvoegen. Maar dat had ik toch net gedaan? In totaal heb ik drie keer het hele riedeltje afgewerkt en toen was ik er klaar mee. Ik heb in een e-mail gemeld wat voor problemen ik tegen was gekomen.
Óf ik heb een fout gemaakt, óf ik heb een bug ontdekt. Dat laatste hoop ik toch niet. In ieder geval word ik morgenochtend gebeld door een collega die met mij mee gaat kijken wanneer ik voor de vierde (of was het nou de vijfde?) keer dat formulier in ga vullen. Wordt vervolgd. (nee, ik zal er niet weer een heel blog aan wijden)

Zennnnn......