Vorig jaar zomer is er een Nederlandse versie op de tv geweest, maar die was denk ik niet succesvol genoeg of zo, want het wordt niet meer uitgezonden.
Waarom ik hier nu over schrijf? Dat is heel simpel. Deze maand is het alweer een jaar geleden dat mijn vriendin Nathalie overleed. We zijn een jaar verder en nog steeds zijn er veel mensen uit haar omgeving in een staat van 'shock'. Wie had dat nu ook verwacht?
Nathalie keek al jaren naar eerdergenoemde dansshow en ik heb destijds bij haar een hele serie gekeken die ze op had genomen. Daarna was ik ook verkocht en ben ik het gaan volgen. Ieder jaar rond deze tijd begint de show met een aflevering waar de bekende Britten aan hun professionele danspartners worden gekoppeld. Ik moet dan altijd even aan haar denken: zij kende veel meer bekende Britten dan ik, dus we konden er heel lang met elkaar over praten. Ze had ook standaard een andere favoriet dan ik, maar dat maakte het juist leuk!
Vorig jaar was het eerste jaar zonder mijn 'dansmaatje' en dat was raar, vooral omdat het toen nog zo vers was. Je kon niet even via Facebook (wat we meestal deden) elkaars ervaringen en meningen delen. Toch heb ik vorig jaar wel heel intensief gekeken en dat zal ik ook dit jaar weer doen. Met veel plezier.
We zijn een jaar verder en het gemis zal niet overgaan, maar krijgt bij mij wel langzamerhand een plekje.
Voor wie het vorig jaar niet heeft gelezen, ik heb van mijn vorige weblog mijn 'afscheid' aan Nathalie geknipt en geplakt. Die is te lezen via deze link: http://wubs.typepad.com/blog/2012/09/voor-altijd-41.html
Ik ben nu 41 en in december hoop ik 42 te worden. Daarmee heb ik dus mijn vriendin overleefd en dat voelt wel raar moet ik zeggen. Ik weet nog dat we altijd zaten te ouwehoeren dat wij zouden zorgen om in hetzelfde bejaardenhuis terecht te komen en we zagen in gedachten onszelf dan nog steeds met elkaar bekvechten. Daar konden we smakelijk om lachen...helaas zal dat niet gaan gebeuren. Het echte diepe verdriet is intussen wel gesleten, maar het gemis blijft en gaat nooit meer weg.
Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is
dichtdoen
en verpakken
in de goede gedachten
ter herinnering
is met zachte vingers
wat voorbij is
dichtdoen
en verpakken
in de goede gedachten
ter herinnering
Geen opmerkingen:
Een reactie posten