Zuidwest Engeland dag 1: ochtend - De vlucht naar Engeland

4 augustus 2013:

Vandaag was het eindelijk zover! Samen met Marieke, een vriendin van me, 7 dagen op rondreis door Zuidwest Engeland. Het is een georganiseerde rondreis van SRC Cultuurvakanties. Eigenlijk hadden we interesse voor de Jane Austenrondreis, maar die werd dit jaar niet aangeboden. Nou, dit was een prima alternatief. De dingen die we gingen bekijken klonken ook heel intrigerend: kathedralen, landhuizen, kastelen, oude Engelse stadjes..als liefhebber van geschiedenis en oude gebouwen zou ik mijn hart voldoende op kunnen halen.
En zo zat ik zondagmorgen om kwart voor 7 helemaal klaar voor vertrek. De dag ervoor alles op mijn gemakje ingepakt (en ik was ook een beetje bang dat mijn reistas zwaarder zou zijn dan toegestaan was). Marieke zou hier rond 7 uur op de stoep staan met de auto. Ze had een langparkeerplaats bij Schiphol geregeld, vandaar.
Joeri kwam nog even beneden, hoewel hij nog niet wakker was. Na het afscheid stapten we in de auto (en stapte Joeri het bed weer in).

Het was rustig op de weg en we konden lekker doorrijden. Ik heb als reiziger echt helemaal geen ervaring als het gaat om vliegvelden enzo, dat heb ik nog niet eerder gedaan, dus alles was nieuw voor mij. We waren al om 8 uur op Schiphol! Auto geparkeerd, met de bagage naar de pendelbus (die ons naar de vertrekhal bracht) en vervolgens met die bus afgezet worden. De koffer en de reistas moesten worden ingecheckt. Ik had me geen zorgen hoeven maken: het totale gewicht van mijn reistas bedroeg nog geen 10 kilo. Nadat de bagage was ingecheckt hadden we alleen onze handbagage nog bij ons en dat mag mee het vliegtuig in. Even rustig zitten, wat sms'jes sturen, kopje koffie erbij en voor we het wisten was het al tijd om naar de gate te lopen. En het begon ook meteen te kriebelen: bijna!

Ons gereedstaande vliegtuig

Deze foto heb ik even gauw met mijn mobieltje gemaakt voor we door de controle bij de gate moesten. Rugzak (mijn handbagage) en zonnebril in een bak die door een scanner gaat. Sommige mensen zag ik hun riemen afdoen (dat moet, maar ik denk dan: trek een broek aan waar je geen riem bij nodig hebt).

Toen ik dat vliegtuig daar zo zag staan kreeg ik helemaal de reiskriebels. Mijn eerste vlucht ooit met een dergelijk toestel was toen ik 9 jaar was. Mijn tante had voor mij en mijn broertje een vlucht geboekt van Schiphol naar Eelde en daar zouden onze ouders ons op staan te wachten. Tijdens de vlucht werd ik luchtziek en dat was nog aan me te zien toen ik uit het vliegtuig stapte, volgens mijn moeder. Ik was zo bleek dat ze dachten dat ze me op moesten vangen, omdat ik door mijn benen heen dreigde te zakken. Nu was ik voorbereid: een pilletje tegen reisziekte.





Eenmaal door de controle heen keken Marieke en ik elkaar opgetogen aan: het was begonnen!! En dat voelden we helemaal toen we door slurf naar het vliegtuig liepen. Marieke had voor mij een plekje bij het raam gereserveerd zodat ik naar buiten kon kijken, omdat ik nog niet zo vaak had gevlogen. Dat vond ik heel erg leuk, want het was voor mij een bijzondere ervaring. Eerst al het taxiën op de baan en daarna het vaart maken om op te stijgen: je wordt echt achterin je stoel geduwd. Maar wat een prachtig gezicht! De mobieltjes moesten uit, anders had ik er graag foto's van gemaakt. Aan de andere kant denk ik dat het nooit gelukt was om vast te leggen hoe zoiets voelt: alsof je zelf in een grote vogel bent veranderd en de wereld onder je steeds kleiner ziet worden.

Het was mooi weer die dag, dus je kon ook ver kijken. Prachtige landschappen onder je en allerhande wolken waar je boven vliegt. Zo'n sliert wolken doet me altijd denken aan zo'n groot pak met watten dat leeggetrokken wordt. Tijdens de vlucht werd ons wat te drinken en een kleine versnapering aangeboden, dat ging er wel in. Op de stoelen voor ons bleek een echtpaar te zitten dat dezelfde reis ging maken als wij. Ze hadden de labels aan onze rugtassen herkend. We hebben even wat gepraat, dat was wel gezellig.

De overtocht ging eigenlijk heel snel, ineens zag ik onder me het landschap verschijnen dat ik zo goed kende van één van mijn favoriete programma's op de BBC: Countryfile. Engeland!
Het landen vond ik minder plezierig, maar dat gold niet alleen voor mij. We landden veilig op het vliegveld Heathrow. Nu was de vakantie echt begonnen!

Na het ophalen van de bagage (gelukkig waren onze tassen niet zoek geraakt!), liepen we naar de uitgang waar onze reisleidster Loes ons al op stond te wachten met een bord waar SRC op stond. Eenmaal buiten zagen we voor het eerst onze reisgenoten van de komende week, we waren met 24 in totaal. Het duurde even voor de touringcar die ons door Engeland zou rondrijden eraan kwam, maar dat was niet zo erg. Kon ik mooi even rondkijken naar ons reisgezelschap. De bus reed voor en chauffeur Ben zette alle bagage onderin de bus, iedereen stapte in en we waren onderweg naar onze eerste bestemming: Windsor!

Eén van de eerste foto's door mij gemaakt vanuit de bus en dat zou ik de komende week nog vaker gaan doen.