Zuidwest Engeland dag 5 : middag - Land's End

Nadat Marieke en ik hadden ons gesetteld in de hotelkamer, besloten we de kust te gaan verkennen. Allebei waren we geraakt door de woestheid van de natuur, die tegelijkertijd ook de schoonheid is. En overal hoor je het geluid van de zeevogels die hier hun domein hebben.
Het waaide al stevig toen we 's middag aankwamen (we waaiden bijna met koffer en al naar binnen). We hadden allebei voor de zekerheid een jas of vest aangetrokken. Boven de horizon in de verte kwamen namelijk al dreigende wolken onze kant uit. Het weer kan aan zee heel snel omslaan.

We waren van plan om vanaf het hotel naar beneden te gaan. In een dalletje stond een complex met gebouwen en op één van die gebouwen stond heel duidelijk het woord 'craftshop' te lezen. De paden waren steil en bezaaid met oneffen keien: groot en klein. Dat betekende goed opletten waar we liepen.

Overal langs de kust kwam je dit soort rotspartijen tegen: een paradijs voor vogels en die zaten er dan ook in groten getale op.

Deze rotsen worden 'the longships' genoemd. Op de rechter staat de vuurtoren van Land's End. Deze is ongeveer 15 meter hoog. In de verte kun je al zien dat er ander weer op komst is.
De wind, het gekrijs van de zeevogels en de woestheid van de golven gaven je een beetje een idee hoe woest het hier moet zijn in de winter. Maar het had wel wat, ik hou daar wel van.
(al vraag ik me af of het nog bijzonder is tijdens een lange winter)



Marieke en ik liepen op ons gemakje via de paden naar beneden en ik was blij dat ik mijn fleecevest aan had getrokken, die was nu toch wel lekker warm.

De golven beuken op de rotsen. Op deze rotspartij zitten allemaal aalscholvers en meeuwen scheren vlak langs je heen.

Op deze foto zijn de aalscholvers wat beter te zien.

Het linker gebouw is ons hotel. Achter het hotel is een grote entertainmenttoestand gebouwd en het trekt honderden toeristen, met name Britten. Er zijn souvenirwinkels, theatervoorstellingen, schminken en gokhallen. In het hotel zelf hoor je daar weinig van.

Marieke op één van de rotsen. Je kunt op deze foto ook goed zien hoe hoog de kust is.

Bloeiende dopheide, daar stond het vol mee.

Op het terrein waar ook de craftshop is. Het zijn eigenlijk allemaal verschillende winkels: variërend van keramiek tot sieraden en houtsnijwerk. Ook is er een kleinschalige kinderboerderij, maar daar moet je voor betalen en daar hadden we geen zin in. Dit doorkijkje is vanaf een brug gemaakt en links naast het gebouw zijn in de verte the longships te zien.
Het gebouwtje was trouwens een varkensstal, maar het varken of de varkens waren niet 'thuis'.

De loopeenden wilden wel even voor mijn camera poseren.

Zoals op een eerdere foto al te zien was, bloeide de dopheide volop, het vormde samen met een mij onbekende gele bloem een mooi kleurentapijtje.

Deze meeuw was zo aardig om te blijven zitten toen ik een foto maakte. Inmiddels was het behoorlijk gaan motregenen en werd het tijd terug te gaan naar het hotel voordat het erger werd. De wind was ook nog verder aangetrokken.

Maar was is het een prachtig en woest gebied daar!






Tegen de tijd dat we met het hele reisgezelschap zaten te eten, regende het pijpenstelen en stormde het bijna.
Dat had ook wel weer wat. 's Avonds was er een muziekconcert, maar Britten stoppen op tijd en om 10 uur werd het concert afgesloten met vuurwerk. Het regende nog steeds en ik had geen zin om mee te gaan kijken naar het vuurwerk. Marieke is wel even geweest. Terwijl ik lekker zat te lezen op bed kon ik vanaf mijn bed het vuurwerk heel goed zien!
De volgende dag zouden we Land's End weer verlaten om een bezoek te brengen aan St Michael's Mount en Torquay.