Zuidwest Engeland dag 2: ochtend - stadswandeling Winchester

5 augustus 2013:

Heerlijk geslapen vannacht, wat liggen boxspringbedden toch fijn! Mijn volgende bed wordt een boxspring, zeker weten (maar eerst sparen). Het ontbijtbuffet was prima voor elkaar: ik waag mij niet helemaal aan een echt Engels ontbijt (ik moet er niet aan denken om 's morgens worstjes en witte bonen in tomatensaus - dat lust ik gewoon niet - te eten), maar toch een beetje: dus scrambled eggs met bacon, maar wel op brood. Dat dan weer wel.

Om 9 uur moesten we allemaal bij de bus zijn, vandaag brachten we een bezoek aan de oudste stad van Engeland: Winchester. Winchester was de hoofdstad van Engeland voordat Londen dat werd. Dit vertelde onze reisleidster tijdens de rit naar de stad. We kwamen de oude stad binnen bij het standbeeld van Alfred de Grote, de belangrijkste koning in de vroege Middeleeuwen. Het was een beetje een druilerige dag, daarom zijn de foto's wat donker.

Alfred de Grote (848/849-899) zou eigenlijk geen koning worden, want hij had drie oudere broers. Daarom werd hij als jongste zoon opgeleid tot geestelijke. Toen zijn drie broers op het slagveld sneuvelden werd hij alsnog koning van Wessex. Alfred staat bekend om zijn verdediging van de Angelsaksische koninkrijken tegen de Denen. Hij is tot nu toe de enige Britse vorst die 'de Grote' als toevoeging heeft gekregen. Alfred was een geleerd man die onderwijs aanmoedigde en die het rechtssysteem en de militaire structuur van zijn koninkrijk verbeterde.





We begonnen de dag met een kopje koffie of thee bij een café met de naam 'Eighteen'. Het café is gevestigd in de voormalige Guildhall (gildehuis). Het was weer gaan regenen, dus de koffiepauze kwam goed uit. Voor we daadwerkelijk aan de stadswandeling begonnen reikte Loes ons een audiotoer uit: wij kregen een kastje met een oortje en zij had eenzelfde kastje met een headset. Een groep van 24 man is best lastig bij elkaar te houden (zeker als er fanatieke fotografen bij zijn), maar met deze audiotoer was dat probleem opgelost. Het bereik is erg groot. Loes vertelde dat het iets nieuws was, maar we waren er allemaal erg over te spreken.

We begonnen bij de oude watermolen. Deze is nu eigendom van de National Trust. De National Trust is geen staatsdienst, maar is gestart als particuliere organisatie door mensen die bang waren dat het oude Britse erfgoed verloren zou gaan. Inmiddels krijgt de National Trust wel overheidsgeld, maar ze moeten het voornamelijk hebben van donateurs.

Na de watermolen staken we de weg over naar een pad langs een zijtak van de rivier de Itchen. Dat was een leuke wandeling zo langs het water. Tijdens de wandeling over het pad wees Loes ons op de laatste overblijfselen van een Romeinse muur.

Overblijfsel van de Romeinse muur in Winchester

We wandelden verder over het pad dat erg lang bleek te zijn, maar dat was geen probleem. Het was erg leuk om rond te kijken. Zo kwamen we ook bij de enig overgebleven muur van het vroegere kasteel Wolvesey. Dit kasteel was ooit in gebruik als woning voor de bisschoppen van Winchester, maar tegenwoordig heeft de bisschop een eigen woning in de stad.







Na het pad langs de Itchen kwamen we uit bij een interessant uitziend gebouw met een heel oude gevelsteen.

Dit is de gevelsteen van het 'Winchester College' (voor diegenen die het niet goed kunnen ontcijferen, er staat 1597). Winchester College is de oudste 'public school' van Engeland, ouder dan het bekendere Eton College. Winchester College is begonnen als school voor kinderen uit armere gezinnen, zodat zij ook onderwijs konden krijgen. Maar gaandeweg is het uitgegroeid tot een vrij exclusieve kostschool. Je kunt er rondleidingen krijgen, maar die moet je vantevoren reserveren.

Ingang van het Winchester College

Bij gebouwen als deze zie ik dan meteen kinderen in uniformen voor me die lessen volgen. Een beetje als in de boekjes van Enid Blyton over Pitty op kostschool en dergelijke. Zal wel niet overeenkomen met de werkelijkheid, maar het is wel leuk.









Tijdens het laatste deel van de stadswandeling kwamen we langs het sterfhuis van de Engelse romanschrijfster Jane Austen (1775 - 1817). Zij bracht haar laatste levensdagen door in Winchester. Jane was haar hele leven ziekelijk en geen enkele arts wist precies wat haar mankeerde. In Winchester woonden destijds goede artsen en daarom was ze hier naartoe gekomen, in de hoop dat de artsen haar konden helpen. Helaas overleed ze binnen twee weken na aankomst. 

Sterfhuis van Jane Austen, ze overleed hier op 18 juli 1817

In dit huis is Jane Austen overleden. Op de muur is een herdenkingsplaquette aangebracht. Over de precieze doodsoorzaak is men het nog altijd niet eens. Het meest waarschijnlijke is dat ze is overleden aan complicaties van TBC, een ziekte die in die tijd veel slachtoffers maakte.

De herdenkingsplaquette op de voorgevel. Het huis is nu particulier bezit.












Jane Austen ligt begraven in de kathedraal van Winchester. Mijn volgende blog gaat over ons bezoek aan de kathedraal, anders wordt deze te lang.