Zuidwest Engeland dag 4: middag - Dartmoor National Park

Om half drie werden we bij de bus verwacht en begon de tocht naar Dartmoor National Park. We waren er vrij snel. Je kunt er helemaal doorheen rijden en dat is op zijn zachtst gezegd spannend. Niet door grote zwarte honden die er ronddwalen, maar door de ontzettend smalle wegen! Op sommige plekken is de weg te smal om elkaar te kunnen passeren, we hebben dus regelmatig auto's in de achteruit zien rijden om ons langs te kunnen laten en hier en daar was de weg soms ook net breed genoeg voor de bus om even aan de kant te gaan. Petje af voor Ben!

Vanuit het raam van de bus zag ik dat het soms maar net goed ging met de buitenspiegels. Zo van: Ja! Die zit er nog aan..
Maar wat is het een prachtig gebied! Er lopen niet alleen de bekende Dartmoor pony's, maar ook schapen en koeien. Die laatste twee liggen vaak midden op de weg, of net langs de rand te herkauwen. Hoezo gewend aan verkeer?

Genomen vanuit de bus. Je ziet al hoeveel hoogteverschil er is. De stenen muurtjes vind ik echt Engels, heerlijk!













Dartmoor National Park is het grootste nationale park van Engeland en heeft een oppervlakte van 954 vierkante kilometer. Het westelijke deel ligt hoger dan de rest van het gebied en dat is aan de begroeiing te zien. Op het westelijk deel tref je geen bomen aan, wel veel heide en grassen en mossen. Kenmerkend voor Dartmoor zijn de granieten heuveltoppen. Deze heuveltoppen worden 'Tors' genoemd. Ieder jaar vindt de 'Ten Tors Challenge' plaats. Duizenden mensen lopen dan via verschillende routes en afstanden over tien Tors.
Dartmoor National Park is het decor voor The hound of the Baskervilles van Arthur Conan Doyle. In het park zijn talloze prehistorische overblijfselen gevonden die bewaard zijn gebleven door de duurzaamheid van het graniet.

De zon schijnt op deze foto zo mooi op het dal. Dit soort plaatjes vind je vooral in het overige, niet westelijke, gedeelte van Dartmoor.

De eerste Dartmoorpony's. En ook bloeit er al wat heide.

Zo dicht langs de weg dus...in de binnenspiegel kun je onze chauffeur Ben zien zitten met naast hem nog net een stukje van onze reisleidster Loes.

We zijn op een aantal plekken even gestopt voor fotomomenten, konden we ook meteen de benen strekken. Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat is het mooi in Dartmoor!

Typische stenen muurtjes met een hek.

Hoe verder we Dartmoor in reden, hoe kaler het werd. We naderden het westelijke gedeelte.

Dit vond ik gewoon een mooi plaatje. Genomen vanuit de bus. In de verte boven de heuvels begonnen zich donkere wolken te vormen. Later zag ik pas dat er ook een oude brug op de foto staat.

Eén van de Tors.

Ergens middenop een heuvelrug stopten we opnieuw voor een fotomoment. Een aantal mensen van ons reisgezelschap was benieuwd hoe dicht ze bij de pony's konden komen. Ik bleef in de buurt van de bus, er was genoeg te zien!

Terwijl ik rond stond te kijken kwam deze merrie met haar veulen aan gelopen. Ze was op weg om water te drinken. Ik besloot te blijven staan om te kijken of ik mooie foto's kon maken.

Mijn geduld werd beloond. Het veulen wist duidelijk nog niet zo goed wat hij of zij er mee aan moest, met die mensen, maar de merrie stoorde zich nergens aan.

Rechtsboven op de foto regent het. Ik ben op mijn hurken gaan zitten voor deze compositie.

Hier is goed te zien hoe glooiend het landschap is. Ik heb volop genoten van deze mooie omgeving. Mijn reisgenoten konden trouwens behoorlijk dichtbij de pony's komen, maar ze net niet aanraken. Vanaf de 10e eeuw lopen er al pony's rond in Dartmoor.

De andere merrie met veulen voegde zich bij de merrie die net had staan drinken en gezamenlijk staken ze de weg over.


Wij moesten intussen de bus weer in en dat was op zich niet vervelend, want het begon aardig af te koelen. Eigenlijk had ik nog niet zoveel zin om te gaan, ik vond het zo mooi in Dartmoor. Maar een warme douche en een avondmaaltijd in het hotel klonken ook wel aanlokkelijk.

Morgen brengen we eerst een bezoek aan een landhuis in Tudorstijl en rijden dan door naar Land's End.